Park Popowicki to bez wątpienia miejsce, gdzie rozpędzony świat na moment zatrzymuje się.
To skrawek ziemi, który żyje własnym rytmem. Nie brakuje tu śpiewu ptaków czy wiewiórek, które bardzo chętnie podbiegają do przechodzących ludzi. Jest to klimat co najmniej bardzo odległy od miejskiego.
Park jest położony w zachodniej części Wrocławia, przy ul. Popowickiej, obok osiedla Popowice. Zajmuje 16,5 ha powierzchni. Od północy graniczy z ogródkami działkowymi, od wchodu jest to stacja kolejowa, zachód to dawny Port Popowice, a południe miejska zabudowa. Nie brakuje w nim uroków rodem z bajki. Gdy przychodzi wiosna można się nim oczarować.
W przeszłości Park nosił nazwę „Polany Popowickiej”. Nazwa ta dobrze oddaje to co dziś znajduję się obok niego. Mamy tutaj trasę dla biegaczy, siłownię i plac zabaw. W czasach, gdy padał śnieg, można było nawet pojeździć na sankach z tutejszej górki. To doskonałe miejsce, aby na chwilę złapać oddech i pomyśleć. Idealne, także dla miłośników dłuższych spacerów ze swoim czworonożnym pupilem. W parku znajduje się okaz dębu błotnego, atrakcją są też chętnie przyjmujące orzechy wiewiórki. Niezwykle oswojone i przyjacielskie, następnie szybko zakopują je w pobliżu.
Park bardzo ucierpiał podczas wielkiej powodzi w 1997 r., ale szybko został odbudowany. Przed wojną zagospodarowanie terenu było podobne. Wtedy stał tu wybudowany w 1907 roku i zaprojektowany przez Karla Klimma budynek. W jego wnętrzu znajdowała się szatnia, sala gimnastyczna i magazyn sprzętu sportowego. Zdjęcia pochodzą z okresu 1903 – 1910 i pochodzą z serwisu: polska-org.pl
Dariusz Nowakowski
Namieszane w ilustracjach no i skąd ten jasny budynek, bo na pewno nie z Popowic?
Mówisz o zdjęciu nr 8 w pierwszych dziewięciu fotkach? Proponuję spacer do parku i rozglądanie się a zobaczysz że miejsce w którym stoi ten budynek to cały czas Popowice. I co niby jest namieszane w ilustracjach?
ślepy burku wiejski czep się tramwaju