Wyremontowany w 2013 roku rynek Psiego Pola to jedno z bardziej urokliwych miejsc północnej części Wrocławia. Prace remontowe objęły wówczas także ul. Bolesława Krzywoustego, a w centrum rynku powstała fontanna i ławeczki. Nawierzchnia ulicy została wykonana ze stylowego bruku i przyozdobiona elementami małej architektury.
Do roku 1928, kiedy Wrocław wchłonął znaczne podmiejskie obszary (szczególnie na wschodzie i północy), centralna część obecnego osiedla stanowiła samodzielne miasteczko Psie Pole (niem. Hundsfeld).
Wokół dawnego rynku miasteczka i w pobliżu kościoła św. Jakuba i Krzysztofa możemy spotkać kamienice z przełomu XIX i XX wieku. Poza tym znajdują się tu także wielorodzinne budynki wielkopłytowe wybudowane w czasach PRL, m.in. na potrzeby pracowników pobliskich fabryk Polar i ówczesnego kombinatu Delta-Hydral oraz zabudowa podmiejska.
Historycy sprzeczają się w sprawie genezy nazwy Psiego Pola. W XVI wieku pojawiła się historia, że legendarny Krak miał w tym miejscu zwyciężyć Galów. Inna teoria, którą możemy spotkać w niektórych podaniach to informacja o stoczonej bitwie z Tatarami. Istnieją również interpretacje niemieckie, że wojska cesarskie rozbiły na tym polu obóz i dlatego zostało nazwane przez lokalną ludność psim. Pojawia się również interpretacja, że kiedyś w tym miejscu znajdowała się książęca psiarnia.
![16-latek wyskoczył z okna podczas lekcji. Motyw pozostaje nieznany [SZCZEGÓŁY]](https://wroclawskiefakty.pl/wp-content/uploads/2022/09/Zrzut-ekranu-2022-09-14-o-16.16.50-75x75.png)
Perełka może była. Świeżo po remoncie. Wtedy faktycznie budziła pozytywne emocje. Przechadzając się po obecnym Psim Polu zastanawiam się, czy to nie zmarnowane pieniądze, bo lokalna społeczność już „zadbała” o to, by powoli Psie Pole stawało się dawnym – brudnym, zasikanym, popisanym, pełnym tandetnych reklam i butelek po alkoholu pozostawionych w bramach i na podwórkach – „Psiakiem”.
Wiem, że są miejsca (prywatne) jeszcze zadbane i nie wszyscy mieszkańcy biorą udział w procederze niszczenia, ale ogólne wrażenie jest takie, jak opisałam wyżej.
Pamiętam ohydne Psie Pole z lat 70. – 90. Teraz potomkowie ówczesnych mieszkańców pilnują, by ich otoczenie przypadkiem nie miało objawów poprawy substancji nie tylko architektonicznej, ale i społecznej.
Ach, zapomniałam wyrazić „uznanie” dla autora artykułu, który najwyraźniej nie słyszał o spornej, lecz opisywanej przez Kadłubka Bitwie na Psim Polu wojsk Krzywoustego z niemieckim wojskiem Henryka V.