Profesor Robert Olkiewicz nowym Rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego!

6 czerwca 2022 r. w Auli Leopoldyńskiej odbyło się posiedzenie elekcyjne Uniwersyteckiego Kolegium Elektorów. W trzecim głosowaniu Kolegium wybrało prof. dr. hab. Roberta Olkiewicza na Rektora Uniwersytetu.

Ogłoszenia wyniku wyborów dokona Uniwersytecka Komisja Wyborcza 14 czerwca 2022 r., w tym dniu nastąpi również wręczenie prof. dr. hab. Robertowi Olkiewiczowi aktu wyboru na Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego.

Wyniki głosowania nr 1:

1. prof. dr hab. Gościwit MALINOWSKI         8
2. dr hab. Patrycja MATUSZ, prof. UWr        38
3. prof. dr hab. Robert OLKIEWICZ              80
4. prof. dr hab. Robert WIECZOREK            30
5. prof. dr hab. Przemysław WISZEWSKI     36

Wyniki głosowania nr 2:

1. dr hab. Patrycja MATUSZ, prof. UWr        36
2. prof. dr hab. Robert OLKIEWICZ              98
3. prof. dr hab. Robert WIECZOREK            32
4. prof. dr hab. Przemysław WISZEWSKI     29

Wyniki głosowania nr 3:

1. dr hab. Patrycja MATUSZ, prof. UWr        31
2. prof. dr hab. Robert OLKIEWICZ             112
3. prof. dr hab. Robert WIECZOREK           27

Robert Olkiewicz (ur. 1962 r.) – polski fizyk, specjalizujący się w metodach matematycznych fizyki, podstawach matematycznych modeli statystycznych oraz układach kwantowych otwartych; nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Wrocławskim.

Urodził się w 1962 roku we Wrocławiu. Po pomyślnie zdanym egzaminie maturalnym w 1982 roku, podjął studia fizyczne na Uniwersytecie Wrocławskim, które ukończył z wyróżnieniem w 1987 roku. Następnie kontynuował studia doktoranckie z matematyki w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Stopień naukowy doktora nauk matematycznych w zakresie matematyki o specjalności zastosowanie matematyki otrzymał w 1992 roku na podstawie pracy pt. Matematyczne konstrukcje związane z fazą Berriego, której promotorem był prof. Arkadiusz Jadczyk. Po doktoracie podjął pracę na macierzystej uczelni w Instytucie Fizyki Teoretycznej w charakterze adiunkta. W 1998 roku otrzymał nagrodę Ministra Edukacji Narodowej za osiągnięcia naukowe. W 2000 roku Rada Wydziału Fizyki i Astronomii UWr nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk fizycznych w zakresie fizyki o specjalności fizyka matematyczna na podstawie rozprawy nt. Klasyczne i kwantowe półgrupy dynamiczne w opisie ewolucji układów fizycznych. Niedługo potem w 2004 roku otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego, a cztery lata później profesora zwyczajnego. W 2004 roku także Prezydent RP nadał mu tytuł profesora nauk fizycznych. Odbył staż naukowy w Imperial College w Londynie oraz był stypendystą Fundacji Alexandra von Humboldta na Uniwersytecie w Bielefeld.

Poza działalnością naukowo-dydaktyczną na swojej macierzystej uczelni pełnił szereg istotnych funkcji organizacyjnych. W latach 2001–2005 kierował Zakładem Metod Matematycznych w Instytucie Fizyki Teoretycznej UWr, w kadencji 2005–2008 był dyrektorem tego instytutu, a od 2008 do 2012 roku dziekanem Wydziału Fizyki i Astronomii UWr. Był kierownikiem i głównym wykonawcą kilku grantów Komitetu Badań Naukowych, organizatorem dwóch Szkół Zimowych Fizyki Teoretycznej, 21. Sympozjum Maksa Borna, a w 2011 roku przewodniczącym komitetu organizacyjnego „Asia – Europe Physics Summit”. W 2012 roku został wybrany prorektorem Uniwersytetu Wrocławskiego ds. ogólnych, a w kadencji 2016-2020 dyrektorem ds. informatyzacji. Obecnie pełni funkcję Dyrektora Instytutu Fizyki Teoretycznej.