Prace czterech znanych artystów dołączyły do zbiorów Muzeum Narodowego w Pawilonie Czterech Kopuł

Zbiory Muzeum Sztuki Współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł Oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu powiększyły się o kolejne nazwiska uznanych artystów. Wśród tegorocznych zakupów znalazły się prace reprezentujące różne dyscypliny artystyczne, stworzone przez Olafa Brzeskiego, Weronikę Gęsicką, Kornela Janczego oraz Slavs and Tatars. Rozbudowa muzealnej kolekcji po raz kolejny była możliwa dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Projekt „Rozbudowa kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł Oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu” jest realizowany w ramach programu Narodowa Kolekcja Sztuki Współczesnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Nowo zakupione dzieła są prezentowane od 17 grudnia 2022 r. w przestrzeni wystawy stałej „Kolekcja sztuki polskiej II poł. XX i XXI wieku” w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej. Natomiast część z nich będzie można również zobaczyć od lutego 2023 r. na wystawie czasowej „Twarzą w Twarz – Face to Face – von Angesicht zu Angesicht”, której kuratorkami są Iwona D. Bigos oraz Małgorzata Micuła.

Olaf Brzeski (ur. 1975)

Jeden z najciekawszych polskich artystów wykorzystujących możliwości medium rzeźbiarskiego. Wykształcony zgodnie z akademickimi kanonami, od początku drogi twórczej dokonuje destrukcyjnych działań na klasycznych wzorcach.Do zbiorów Muzeum Sztuki Współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł trafiła praca „Grymas” z serii „Przygoda”. Wykonany w 2020 r. cykl jest autorefleksyjną opowieścią dotyczącą utraty, śmierci i niepewności, jak również miłości, rozkoszy i samoświadomości. Tłem dla powstania prac było osobiste doświadczenie wypadku samochodowego, w wyniku którego ciało artysty uległo silnym obrażeniom.

„Grymas” to ceramiczna forma, która przypomina ludzką głowę o silnie zwierzęcych cechach. Odnajdujemy w niej motyw lwa, który był dominujący dla pozostałych rzeźb z tej serii. To głowa, w której ludzką twarz zastępuje wykrzywione, smutne oblicze bestii. Jest to być może studium autoportretowe, refleksja na temat własnego ego i przyjemności czerpanej z przyglądania się sobie samemu.

Weronika Gęsicka (ur. 1984)

W swojej twórczości posługuje się głównie fotografią, tworząc osobliwe kolaże z użyciem archiwalnych zdjęć. Absolwentka Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Akademii Fotografii w Warszawie. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2008). Laureatka wielu nagród, w tym Paszportu Polityki (2019) w kategorii Sztuki Wizualne. Jej prace znajdują się w kolekcjach wielu prestiżowych zagranicznych instytucji, były prezentowane na wystawach na całym świecie, a także publikowane m.in. w „The Guardian”, „The New York Times” czy „Le Monde”.

Zakupiony przez Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej Oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu „Smash”, to cykl portretów, w którym autorka zajmuje się tematyką pamięci. Prace, utrzymane w stylistyce amerykańskich fotografii reklamowych z lat 50. i 60. XX w., burzą wszelkie stereotypowe skojarzenia z przedstawionymi nań osobami. Artystka, nie dociekając kim konkretnie są bohaterowie jej zdjęć, dokonuje swoistej wiwisekcji i dociera do emocji i gestów, które często umykają ludzkiemu i fotograficznemu oku. Ingeruje w obraz, zdrapując powłoki pozorów i odkrywa w tym wypadku szczelnie zakryte pod śnieżnobiałym uśmiechem emocje portretowanych.

Kornel Janczy (ur. 1984)

Ukończył Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, studiował także w Akademie der Bildende Künste w Monachium, a stopień doktora uzyskał na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z programu Młoda Polska (2018), Twórczego Miasta Krakowa (2019) oraz Instytutu Adama Mickiewicza z programu Kultura Polska w Świecie. Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i grupowych. Artysta realizuje zróżnicowane pod względem stosowanych mediów prace, rozszerzając pole dyscypliny malarstwa w kierunku instalacji czy realizacji site-specific. Głównym tematem jego praktyki artystycznej jest zagadnienie skali i jej przekraczania, konceptualizacja przestrzeni i relacje pomiędzy naturą i nauką.

W zbiorach Muzeum znalazło się sześć prac z serii „Pejzaże”, z których każda jest samodzielnym obiektem, zaś zestawione ze sobą tworzą przestrzenną ilustrację pejzażu. Artysta przetwarza krajobraz z pozycji uczestnika i przechodzi na pozycję obserwatora, wychwytując z otaczającej rzeczywistości abstrakcyjne gry form, które następnie poddaje dalszemu syntetyzowaniu i uproszczeniom. Zachód słońca, widok drogi lub rzeki w perspektywicznym skrócie czy obiekt wykreślający niejako linie horyzontu, to artystyczna rekonstrukcja pejzażu w trzecim wymiarze. Za pomocą subtelnych i minimalistycznych kompozycji artysta wprowadza widza w wykreowaną przestrzeń. Poza walorami estetycznymi, seria obiektów jest równocześnie niezwykle praktyczna, będąc zestawem łatwych do ustawienia i transportu części, niczym fragmentów scenografii czy układanki.

Slavs and Tatars

Międzynarodowa grupa artystyczna założona w 2006 r. przez Polkę – Katarzynę Korczak oraz Amerykanina irańskiego pochodzenia – Payama Sharifi. Z biegiem lat do duetu dołączyli kolejni anonimowi twórcy pochodzący z różnych państw, działający, jak mówią sami, w obszarze „słowiańskiej i euroazjatyckiej kultury”. Kolektyw tworzy instalacje, obiekty, perfomanse, kreuje różnego rodzaju interwencje w przestrzeni publicznej, prowadzi działalność wydawniczą, organizuje wykłady oraz rezydencje dla artystów. Ich celem jest wskrzeszenie kultury Eurazji oraz budowa międzykulturowego pomostu, pomiędzy Wschodem a Zachodem. Slavs and Tatars pokazywali swoje prace na wielu zbiorowych oraz indywidualnych wystawach na całym świecie, m.in. w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Kunsthalle w Zurychu, Centrum Sztuki Współczesnej w Wilnie, Galerii Raster w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie.

Tegoroczne nabytki to dwie prace o graficznym, typograficznym charakterze, które w warstwie treściowej odwołują się do tematu pamięci, skomplikowanej, wielokulturowej historii miast, powojennych przesiedleń i współczesnych migracji. Obie kompozycje wchodzą w skład cyklu „Love Me, Love Me Not” i powstały specjalnie na wystawę „LONG LVIVE LVIV. СЛАВА ЗА БРЕСЛАВА”, którą artyści prezentowali we wrocławskim OP ENHEIM (2021/2022).

Zakup prac dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego w ramach programu „Narodowa kolekcja sztuki współczesnej”, 2022.

Informacja Prasowa: Muzeum Narodowe we Wrocławiu