Poznajcie kosmicznego rapera z kliniki Przylądek Nadziei we Wrocławiu! Michał razem z mamą napisał tekst piosenki i nagrał profesjonalny teledysk o swojej chorobie. Wszystko w ramach nowatorskiego, muzycznego projektu terapeutycznego.
Powiem krótko, mam na imię Michał Łucko
Leżę sam na radio – jeden pokój, jedno łóżko
Jeden człowiek, a choruję już 5 lat
Mam to w głowie, że w końcu powiem jej pa!
Michał Łucko ma 9 lat. Pięć lat temu neuroblastoma kazała mu zapomnieć o beztroskiej zabawie z kuzynami, o placu zabaw i o jeździe na rowerze. Jego nowym domem stała się klinika onkologiczna Przylądek Nadziei. Chłopiec przeszedł całą terapię, przez dwa lata walczył jak lew. Już się wydawało, że choroba odpuściła, ale rak znów zaatakował. Mimo kolejnych dawek chemii i radioterapii Michaś nie przestaje się uśmiechać. Dzięki niezwykłej wyobraźni tworzy sobie w szpitalu namiastkę normalności.
Razem z mamą, panią Sabiną, Michał napisał poruszający tekst o szpitalnej codzienności, która – jeśli dodać do niej odpowiednią dawkę wyobraźni – może się okazać bardzo interesująca. Michaś oprowadza nas po swoim świecie i przekonuje, że radioterapia jest jak… lot rakietą w kosmos!
Całości dopełnia profesjonalny teledysk, którego akcja rozgrywa się w Hydropolis oraz w Dolnośląskim Centrum Onkologii.
Nowatorski projekt terapeutyczny
Piosenka Michasia to część nowatorskiego projektu terapeutycznego, realizowanego przez Fundację „Na Ratunek Dzieciom z Chorobą Nowotworową” w klinice onkologii dziecięcej Przylądek Nadziei. Pisanie piosenek i nagrywanie teledysków to z jednej strony zabawa, ale również sposób na poradzenie sobie z trudnymi emocjami podczas terapii onkologicznej.
– Taka forma pozwala wyrazić emocje, zmniejszyć napięcie, zdystansować się od choroby i tym samym łatwiej przejść przez proces leczenia – wyjaśnia Anna Szymańska z Kliniki Mentalnej, zespołu psychologów i pedagogów który działa w Przylądku Nadziei. – Daliśmy dzieciom możliwość stworzenia indywidualnego środka wyrazu na temat swojej choroby. – dodaje.
Raperów z Przylądka Nadziei jest więcej
Olivier. “To już historia”:
Marta. “Zwykła dziewczyna”:
Jasiek. “Wszystko da się”:
Szymon i Bartek. “Lubimy Grać i się śmiać”:
Piotr Krejner
