Zapraszamy na drugą odsłonę cyklu Mia100 Mostów, która przybliży Wam wiszące budowle będące wizytówką nazywanej potocznie miastem stu mostów stolicy Dolnego Śląska. Dziś pod lupę weźmiemy Most Pokoju, a także poprzednie wersje przeprawy wodnej w tym miejscu Odry – obiekty, których historia sięga początków XIX wieku i w swojej ponad 200-letniej służbie na rzecz mieszkańców miasta uległy kilku przebudowom, a nawet całkowitemu zniszczeniu.
Obecny wygląd przeprawy przez Odrę, nazywany Mostem Pokoju, to efekt odbudowy obiektu w 1959 roku, a także późniejszego remontu wykonanego w 2003 roku. Historia przejścia nad rzeką sięga jednak znacznie dalej, a mosty, które w tym miejscu Wrocławia pomagały podróżnym przenieść się na drugi brzeg nosiły różne nazwy, a także wyglądały w zupełnie inny sposób.
Przed zburzeniem fortyfikacji miejskich, co miało miejsce w latach 1807-1838, przez Odrę przechodziła przeprawa wodna, która łączyła ówczesne lokacje – miejski plac drzewny (Städtlicher Holzplatz) znajdujący się na lewym (południowym) brzegu rzeki, a także położone po przeciwległej stronie (północnym brzegu) Przedmieście Piaskowe. Było to w czasach, gdy miasto znajdowało się pod panowaniem różnych mocodawców – Królestwa Prus, Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a chwilowo nawet Cesarstwa Francuskiego.
W jej miejsce postawiono drewniany most Fenigowy, zastąpiony w 1875 roku przez znacznie bardziej nowoczesną budowlę wykonaną ze stali. Zaprojektowany przez Alexandra Kaumanna czteroprzęsłowy most kratownicowy podparty kamiennymi filarami został nazwany od nazwiska niemieckiego dramatopisarza epoki oświecenia – Gottholda Ephraima Lessinga (Lessingbrücke). Przetrwał kilkadziesiąt lat, lecz uległ poważnym zniszczeniom podczas oblężenia twierdzy Festung Breslau. Miało to miejsce w 1945 roku. Dwa z czterech przęseł mostu zostały uszkodzone na tyle mocno, że podjęto decyzję o rozbiórce i budowie mostu od nowa, gdyż rekonstrukcja byłaby zbyt kosztowna i nieopłacalna.
Po II Wojnie Światowej ruszyła realizacja planów odbudowy tego istotnego połączenia dwóch brzegów Odry. Za projekt mostu odpowiedzialny był Jan Kmita, późniejszy rektor Politechniki Wrocławskiej, a budowę przeprowadzili inżynierowie – S. Szyndlar oraz B. Christoff. Budowa rozpoczęła się w 1954 roku, ale oddany do użytku został dopiero 5 lat później, w 1959. Pierwotnie nowy most nosił nazwę most Wojewódzki. 8 maja 1966 roku ówczesny minister spraw zagranicznych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Adam Rapacki, wmurował przy północnym przyczółku mostu tablicę pamiątkową, która miała docelowo upamiętnić planowane wtedy postawienie Pomnika Powrotu do Macierzy Ziem Zachodnich i Północnych, do którego nigdy jednak nie doszło.
W tym samym roku most zyskał swoją obecną nazwę, czyli most Pokoju. Pomimo ogłoszenia konkursu na budowę wspomnianego pomnika i wyłonienie zwycięzcy (wygrał projekt Henryka Morela, polskiego rzeźbiarza, ceramika i rysownika), pomnik nigdy nie powstał, a pamiątką tamtych wydarzeń została granitowa tabliczka.
Późniejsze lata przyniosły na moście Pokoju kilka remontów, ale najważniejszym z nich był remont generalny dokonany w 2003 roku. Przebudowano wtedy sam most, a także ulicę Wyszyńskiego, która jest jego przedłużeniem. Podczas remontu przeniesiono torowisko tramwajowe, biegnące do tej pory obok jezdni, pomiędzy pasy ruchu drogowego, na osobnej konstrukcji. Obecnie trójprzęsłowe połączenie północnego i południowego brzegu Odry ma 125,3 metra długości, 25,7 metra szerokości, a na jego powierzchni znajdują się dwie dwupasmowe jezdnie (6,40 metra każda). Oprócz tego posiada dwa chodniki o szerokości 3,75 metra każdy oraz wspomnianą dwutorową linię tramwajową.
Mia100 Mostów to cykl poświęcony wrocławskim budowlom, które pozwalają na przetransportowanie się przez liczne rzeki przepływające przez stolicę Dolnego Śląska. Następne rozdziały cyklu będą ukazywać się w każdą niedzielę o godzinie 10:00. Zachęcamy również do przeczytania pierwszego tekstu z tej serii, w której opisaliśmy jeden z najbardziej charakterystycznych obiektów tego typu – Most Grunwaldzki.
