Finisaż wystawy profesora Wojciecha Pukocza!

Narodowe Forum Muzyki zaprasza na finisaż wystawy indywidualnej prof. Wojciecha Pukocza Czternaście razy osiem, której kuratorem jest prof. Piotr Kielan. Odbędzie się on 21 października 2022, godz. 18.00 w foyer NFM na poziomie 1 (Wrocław, pl. Wolności 1).

Wojciech Pukocz, artysta od ponad dwóch dekad w swojej twórczości poddający w wątpliwość zastane kody kulturowe i powszechne przekonania, czerpie ze źródeł najbliższego mu medium. W ostatnim czasie stworzył serię obrazów o tematyce górskiego pejzażu, której trzon stanowi cykl poświęcony czternastu ośmiotysięcznikom. Są to majestatyczne przedstawienia gór wysokich, odwołujące się do klasycznych wzorców. To rasowe malarstwo, sięgające do korzeni – tematyka wynika z potrzeb zarówno estetycznych, jak i intelektualnych. A także z oczywistego wymogu chwili, obrazy zaczęły bowiem powstawać w trakcie pandemii. 

Nie chodzi jednak tylko o sam obraz. Sięgając do tradycyjnych wątków i odgrzebując być może nieco już zapomniane sentymenty, artysta stawia problem dotyczący sposobu widzenia oraz sensu rozumienia i uznawania czegoś, co widzimy, za prawdę. Kiedy zawodzą współczesne metody przekazywania i konsumowania informacji, być może należy sięgnąć do tych zapomnianych. Nasze rozumienie gór przesłonięte jest rozmaitymi filtrami, głównie medialnymi. Wiemy, ile osób rocznie je zadeptuje, kto w nich ginie, jakie popełniane są błędy, wreszcie – jak himalaiści mają się wspinać. Na ten temat na forum publicznym wypowiedział się już chyba każdy. Nie zrobił tego jeszcze tylko malarz. Może zrewidujemy nasze, tak mocno zainfekowane, rozumienie i widzenie gór, a w szerszym kontekście – rzeczywistości?

Współczesność nieustannie bombarduje nas obrazami realności za pomocą wszelkich dostępnych i na pozór demokratycznych mediów. Każdy przyzwyczaił się do faktu, że sam może kreować prawdę i ją rozpowszechniać, a przede wszystkim komentować. Podstawowym narzędziem do jej emitowania są fotografia oraz film (nieustannie od ponad stu lat), które pod względem walorów dokumentacyjnych detronizują pozostałe narzędzia wypowiedzi. W efekcie punktów widzenia (prawd) jest tyle, że ciężko uznać jeden za właściwy. Zastanówmy się zatem, co by się stało, gdyby to malarstwo na powrót stało się jedynym przekaźnikiem rzeczywistości, a malarz dysponentem prawdy.

Wystawa przypomina nam także na czym polega fenomen pejzażu. Motyw przez kilka dziesiątków lat nieco zapomniany w kontekście malarstwa, a jednocześnie eksploatowany bez przerwy w nowych mediach. Zbanalizowany do szczętu przez możliwość szybkiego dzielenia się obrazami i zdewaluowany od czasów, gdy podróż stała się dobrem dostępnym niemal dla każdego. W takim momencie warto wrócić sytuacji, gdy doświadczanie gatunku samo w sobie było przeżyciem, wyjątkowym momentem, a nie daną każdemu oczywistością. 

materiał prasowy