Bogdan Morkisz: „Wydaje się, że gra w szachy przydałaby się naszym politykom”

Bogdan Morkisz to drużynowy Mistrz Polski w szachach.

Niedawno we Wrocławiu, na Placu Solnym, zorganizował tzw. symultanę, w której zmierzyło się z nim kilkudziesięciu śmiałków.

Witam Panie Bogdanie, na początek wyjaśnijmy naszym Czytelnikom, co to jest symultana szachowa? 

Dzień dobry Państwu. Symultana to tak zwany seans gry jednoczesnej. Zawodnik, zazwyczaj jakiś klasymistrz szachowy, gra z pewną ilością ludzi. We Wrocławiu grałem z 70 przeciwnikami jednocześnie. Na Placu Solnym rozłożone było kilkadziesiąt stolików. Taka duża ilość szachownic w jednym miejscu wygląda bardzo efektownie. Mistrz gra w środku przeciwko wszystkim naraz. Podchodziłem do jednej szachownicy, robiłem posunięcie, szedłem do następnej i tak dalej. To wszystko trwa do momentu aż wszystkie partie się zakończą. Bardziej chodzi tu o widowisko, pokazanie możliwości pamięci, liczenia wariantów jednego człowieka.

To nie pierwsza zorganizowana przez Pana symultana?

W roku 2019 i potem w 2021 roku zorganizowaliśmy największe symultany szachowe rozgrywane w Polsce. Ta druga, w Krakowie była największą symultaną szachową rozgrywaną w naszym kraju. Graliśmy aż na 134 szachownicach. Warto dodać Czytelnikom, że żeby zaliczyć taką symultanę i zapisać rekord trzeba wygrać 60 procent partii, czyli minimum 60% tego, co się gra, musi być na korzyść mistrza. Gdyby tak nie było, to każdy mógłby rozłożyć sobie sto czy dwieście stolików i powiedzieć, że zagrał symultanę. Nawet Pan, nie znając nawet zasad szachowych, mógłby coś takiego zrobić. Wziąć koleżanki i kolegów z pracy, aby nazwać się rekordzistą.

Jak Panu poszło we Wrocławiu? 

Wynik był tutaj sprawą drugorzędną. Co prawda, na Placu Solnym z 70 partii wygrałem 67, dwie zremisowałem i jedną przegrałem, ale chodziło tu głównie o popularyzację szachów. Zagrać mógł każdy. Byli tam Ukraińcy, Rosjanie, Niemcy, Francuzi, Szwajcarzy. Grali nawe turyści, którzy akurat byli we Wrocławiu. Pamiętam, jak grałem kiedyś z jakimś Ormianinem, którego wujek był mistrzem Armenii w szachach. Nawet tacy ludzie zdarzają się na takich imprezach.

Zawsze wydawało mi się, że szachy to mało dynamiczna i nudna gra, proszę wyprowadzić mnie z błędu.

Myślę, Panie Andrzeju, że Pan się grubo myli. Ostatnio z moją drugą połową po raz pierwszy pojechałem na turniej szachowy. Nie jest szachistką i za bardzo nie ma pojęcia o tej dyscyplinie choć zna podstawowe ruchy. Po tym, co zobaczyła wprost powiedziała mi, że nie widziała tak emocjonującej imprezy. Nawet nie znając posunięć, wystarczy patrzeć, jak zachowują się zawodnicy, jakie to jest ogromne napięcie. Chodzą takie opinie o szachistach, że to wolna gra. To nie prawda. Szachy bardzo przyspieszyły w ostatnich czasach i tempo gry jest dużo szybsze i dzięki temu stało się też bardziej widowiskowe.

Jak zachęcić młodzież do grania w szachy?

Szachy rozwijają mnóstwo umiejętności, które są bardzo pewno przydatne w codziennym życiu: pamięć, wyobraźnia, zdolność przewidywania różnych ruchów. Człowiek oczywiście jak wykona jakąś rzecz, to dzięki szachom mniej więcej jest w stanie sobie wyobrazić, co będzie, jakie konsekwencje spowodują jego posunięcia.

Wydaje się, że gra w szachy przydałaby się naszym politykom, którzy bardzo często robią różne posunięcia. Mam jednak wrażenie, że takie bardziej na chybił trafił. Często na zasadzie „może jakoś to będzie”.  W szachach tak nie ma. Tu po prostu jak się wykonuje posunięcie, trzeba widzieć przynajmniej kilka, a czasami kilkanaście posunięć najlepszych swoich i swojego przeciwnika i to naprawdę w życiu się fantastycznie przydaje. Przewidywanie.

 

Druga rzecz, jeśli chodzi o szachy, w Polsce po piłce nożnej jest największa ilość zarejestrowanych zawodników. Szachy można już uprawiać od trzeciego roku życia, są zajęcia z dziećmi, są Mistrzostwa Polski Przedszkolaków. Potem oczywiście w szkołach są różne kategorie wiekowe. Są imprezy ogólnoeuropejskie, ogólnoświatowe nawet dla tych bardzo młodych. Także jest to fantastyczna przygoda i przede wszystkim na pewno te umiejętności spowodują, że człowiekowi będzie prościej w życiu się potem poruszać w tych różnych meandrach współczesnego świata.

W tej dyscyplinie nie liczy się tylko talent?

Oczywiście trzeba też ciężko pracować. Talent jest bardzo ważny, ale sprawdza się do pewnego momentu. Potem, tak jak i w każdej innej dyscyplinie, traktując ją profesjonalnie, trzeba włożyć mnóstwo pracy. Tacy zawodowi szachiści oni bardzo często nawet nie kończą szkół, kończą je na zasadzie takich, powiedzmy, prywatnych zajęć, ponieważ poświęcają naprawdę większą część swojego życia na treningi szachowe. Pamiętam, jak byłem młodym człowiekiem, to spędzało się całe dnie na zgłębianiu wiedzy o teorii szachowej, o debiutach, o tych wszystkich grach środkowych, kombinacjach, motywach, końcówkach i tak dalej.

Jest jeszcze bardzo ważna zaleta szachów i to chyba każdy powinien wziąć pod uwagę, że to jest chyba jedyna dyscyplina w Polsce, a w ogóle na świecie, która umożliwia grę od dziecka do śmierci. Bardzo często jest tak, że w turniejach tak zwanych Open grają dzieci, które mają po kilka lat i jednocześnie grają zawodnicy, którzy mają powyżej 80, a nawet i starsi w tym samym turnieju. To jest po prostu naprawdę piękny widok, jak gra taki mały dzieciak, który ledwo sięga do końca szachownicy i musi czasami kucać na krześle, żeby dostać ręką do ostatniej linii, a z drugiej strony przeciwnikiem jest wiekowy człowiek, który ma powyżej 80 lat. To jest fantastyczna rzecz, która integruje i nie ma chyba drugiej takiej dyscypliny.

To prawda, że chce Pan kandydować na prezydenta Polski?

Tak. Powiem jednak szczerze, że ja w ogóle polityką nie interesowałbym się i w ogóle zostawiłbym ją na boku, ale kilka lat temu wpadł w moje ręce projekt tzw. demokracji pryncypialnej. Szczerze mówiąc, gdyby nie ten projekt, to dzisiaj by nikt o mnie nie słyszał i nie byłoby w ogóle takiego kandydata jak Bogdan Morkisz w jakikolwiek politycznych rozważaniach. Ale ten projekt, demokracja pryncypialna, który można znaleźć na stronie demokracjapryncypialna.org lub na naszej stronie internetowej siewcyprawdy.tv to jest coś, co pozwoliło mi zrozumieć, że to jest jakieś światełko w tunelu.

To jest taka nadzieja dla wszystkich, że możemy zmienić coś w tej parszywej polityce. Ludzie w końcu będą mogli decydować o swoim losie i o tym, jak ta Polska powinna wyglądać.

 

Nie będziemy cedować tego na zasadzie, tak jak jest dzisiaj, że władze oddamy właściwie w ręce ludzi, których kompletnie nie znamy. Teraz będziemy mieć możliwość odwołania wszystkich, kogo gdziekolwiek będziemy powoływać, czy na funkcję radnego, czy na funkcję senatora, posła, prezydenta, burmistrza, wójta. Będziemy mogli ich odwoływać w czasie trwania kadencji, jeżeli się okaże, że nas oszukali albo, że na przykład nie będą realizowali tego, czego my oczekujemy. Nie będziemy musieli czekać do kolejnej kadencji. To jest bardzo ważna rzecz.

Ma Pan już swoje hasło wyborcze?

„Zawiódł Cię polityk, zwolnij go”.  Ja tak naprawdę nie mam żadnego programu, żeby było jasne i nie chcę go w ogóle mieć. Jedynym moim programem to jest zmiana systemu z obecnej demokracji przedstawicielskiej na demokrację pryncypialną. To jest system, który za pomocą najnowszych technologii umożliwia nam współrządzenie państwem, gminami, a nawet własną dzielnicą. Możemy mieć mieć wpływ na to, jak ci nasi przedstawiciele wydają nasze pieniądze, mieć na tym kontrolę, mieć możliwość zgłaszania inicjatyw, uzyskiwania dla nich poparcia społecznego.

To jest coś, czego jeszcze do tej pory nie było nigdzie na świecie. Ten projekt powstał w 2015 roku. Jest autorstwa Daniela Jabłońskiego, zresztą mojego przyjaciela. I to jest naprawdę coś niebywałego, to jest coś, co moim zdaniem zasługuje na nagrodę Nobla. Jakkolwiek to może dzisiaj komuś wydaje się niewiarygodne. Ten projekt jest uciszany w Polsce praktycznie od samego początku. Wszyscy go przemilczają. Gdyby udało mi się zebrać te 100 tysięcy. podpisów i udało się wziąć udział w tej kampanii, to dzięki tym chociażby debatom prezydenckim, dzięki temu, że nam to umożliwia konstytucja i ustawy, zyskalibyśmy wtedy dostęp do różnego rodzaju mediów. Jako kandydatowi po prostu to mi przysługuje i mogę wtedy opowiadać ludziom o tym właśnie rozwiązaniu. To jest dla mnie najbardziej istotna rzecz. Opowiadać ludziom o tym, czym jest demokracja pryncypialna, bo jeszcze nie spotkałem się z nikim, kto jak usłyszał o tym, nie powiedział, że to nie jest genialne. Jak to się mówi, kropla drąży kamień! Mam nadzieję, że dzięki uda mi się dotrzeć do coraz większej ilości ludzi. Dla mnie najważniejsze jest to, aby móc przekazać ludziom informację na temat demokracji pryncypialnej. To jest naprawdę genialne rozwiązanie.

Dziękuję za rozmowę i życzę powodzenia!

Pozdrawiam wszystkich Czytelników!

Rozmawiał: Andrzej Gliniak