Blask prawdy – świadectwo świętego Jana Pawła II

W poniedziałek 16 października 1978 roku, o godzinie 18:18 znad Kaplicy Sykstyńskiej na placu św. Piotra w Rzymie uniósł się biały dym. Był to znak, że kardynałowie zgromadzeni na konklawe wskazali następcę św. Piotra. Do wyboru doszło około godziny 17:15 w siódmym głosowaniu.

Na papieża został wybrany Polak, metropolita krakowski ks. arcybiskup Karol Wojtyła. 264. w historii Kościoła 58-letni papież przyjął imię Jan Paweł II. Był pierwszym od 455 lat następcą św. Piotra spoza Włoch. Kilkadziesiąt minut później, wobec zgromadzonych na pl. św. Piotra tysięcy osób powiedział między innymi: staję przed wami wszystkimi, aby wyznać naszą wspólną wiarę, naszą nadzieję, naszą ufność pokładaną w Matce Chrystusa i Kościoła, a także, aby rozpocząć na tej drodze historii i Kościoła z pomocą Boga i z pomocą ludzi. Jego pontyfikat trwał blisko 27 lat.

• Gdy ponad pół roku później Ojciec Święty przybył po raz pierwszy do Polski – swojej Ojczyzny, w homilii wygłoszonej w Warszawie 2 czerwca 1979 roku, Jan Paweł II pytał: Odsuwam tutaj na bok moją własną osobę – niemniej muszę wraz z wami wszystkimi stawiać sobie pytanie o motyw, dla którego właśnie w roku 1978 (po tylu stuleciach ustalonej w tej dziedzinie tradycji) został na rzymską stolicę św. Piotra wezwany syn polskiego narodu, polskiej ziemi.
• W ostatniej homilii wygłoszonej w Polsce, 19 sierpnia 2002 roku w Kalwarii Zebrzydowskiej, papież mówił: Tobie oddaję wszystkie owoce mego życia i posługi; Tobie zawierzam losy Kościoła; Tobie polecam mój naród; Tobie ufam i Tobie raz jeszcze wyznaję: Totus Tuus, Maria! Totus Tuus. Amen.

• Podczas inauguracji pontyfikatu, 22 października 1978 roku w Rzymie apelował: Nie bójcie się, otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi. Dla Jego zbawczej władzy otwórzcie granice państw, systemów ekonomicznych i politycznych, szerokie dziedziny kultury, cywilizacji, rozwoju! Nie bójcie się! Chrystus wie, co nosi w swoim wnętrzu człowiek. On jeden to wie!
• Podczas X Światowych Dni Młodzieży na Filipinach, gdy 15 stycznia 1995 roku, gdy Jan Paweł II celebrował Mszę św. w Manili, zebrało się 4 miliony młodych ludzi. Tak imponująca liczba uczestników celebry pochodzących ze 105 krajów była wydarzeniem bez precedensu. Po raz pierwszy i dotąd jedyny – w historii ludzkości – w jednym zgromadzeniu uczestniczyła tak wielka rzesza ludzi.

Święty Jan Paweł II od pierwszej do ostatniej minuty posługi papieskiej był bez reszty skupiony na przenoszeniu Ewangelii do serc i umysłów indywidualnych osób i całych społeczeństw.W jednym z ostatnich przesłań papieża, z 25 marca 2005 roku, padają wymowne słowa Jana Pawła II: Prawdziwie niezwykła jest ta Noc, w którą jaśniejące światło zmartwychwstałego Chrystusa ostatecznie zwycięża moc mroków zła i śmierci oraz rozpala na nowo w sercach ludzi wierzących nadzieję i radość. Moi drodzy, prowadzeni przez liturgię, módlmy się do Pana Jezusa, aby świat zobaczył i uznał, że dzięki Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu to, co uległo zniszczeniu, zostaje odbudowane, to co było stare, odnawia się, i wszystko powraca — jeszcze piękniejsze — do swej pierwotnej doskonałości.

Poza wszystkimi teologicznymi, filozoficznymi, politycznymi i medialnymi, a nade wszystko czysto ludzkimi aspektami misji, jaką przez prawie 27 lat sprawował – urodzony 18 maja 1920 roku w małym polskim miasteczku Wadowicach – Karol Wojtyła (także przed powołaniem na Stolicę Apostolską) był niestrudzonym poszukiwaczem i sługą prawdy.

W ogłoszonej 6 sierpnia 1993 roku encyklice „Veritatis splendor” („Blask prawdy”) papież Jan Paweł II akcentował nierozerwalny związek prawdy z wolnością. W dokumencie czytamy:

Jeśli bowiem „nie istnieje żadna ostateczna prawda, będąca przewodnikiem dla działalności politycznej i nadająca jej kierunek, łatwo o instrumentalizację idei i przekonań dla celów, jakie stawia sobie władza. Historia uczy, że demokracja bez wartości łatwo się przemienia w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm. Tak więc w każdej dziedzinie życia osobistego, rodzinnego, społecznego i politycznego moralność — oparta na prawdzie i w niej otwierająca się na autentyczną wolność — odgrywa niepowtarzalną, niezastąpioną i niezwykle doniosłą rolę, służąc nie tylko pojedynczej osobie i jej wzrastaniu ku dobru, ale także społeczeństwu i jego prawdziwemu rozwojowi.

 

16 października 2022 roku – nie mniej niż 44 lata temu, gdy Karol Wojtyła – jeden z nas i zarazem wyjątkowy wśród nas został Janem Pawłem II – dostrzegamy, że prawda i wolność są nierozłączne. Nie ma prawdy bez wolności i nie ma wolności bez prawdy. Ktoś, kto ten związek kwestionuje lub podważa, odbiera Tobie, mnie i nam – wolność i zaprzecza prawdzie.  

Krzysztof Kotowicz

Foto:

Liberating a Continent: John Paull II & The Fall of Communism (2015)

Anwar Hussein/Getty Images)

East News / AFP / Derrick Ceyrac

franciscanmedia.org

heamericanconservative.com