Będziemy zasłuchani – „Kobayashi Plays Chopin”

Do Narodowego Forum Muzyki zawita po raz pierwszy znamienita pianistka Aimi Kobayashi – finalistka XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie i laureatka IV nagrody na jego kolejnej odsłonie.

Z towarzyszeniem muzyków Wrocławskiej Orkiestry Barokowej pod batutą Jarosława Thiela artystka wykona partię solową na instrumencie historycznym w wirtuozowskim II Koncercie fortepianowym f-moll op. 21 Fryderyka Chopina. Repertuaru dopełnią: Bajka Stanisława Moniuszki oraz słynna IV Symfonia A-dur op. 90 „Włoska” Felixa Mendelssohna Bartholdy’ego. Wszystkie kompozycje łączy nie tylko zbliżony czas powstania, ale i szeroka paleta muzycznych barw, wpływająca na ich typowo romantyczne brzmienie.

Wieczór rozpocznie Bajka Stanisława Moniuszki – uwertura koncertowa, która po raz pierwszy zabrzmiała w maju 1848 roku w Wilnie. Dla twórcy był to czas wzmożonej pracy kompozytorskiej, w tym samym roku bowiem miała premierę jego pierwsza, dwuaktowa wersja słynnej Halki. Choć w katalogu dzieł artysty dominują utwory wokalno-instrumentalne, Bajka jest równocześnie tym jednym z najbardziej znanych, a zarazem docenianych, przeznaczonym na obsadę czysto instrumentalną. Pierwotny tytuł utrzymanej w formie sonatowej uwertury miał brzmieć Opowieść zimowa, lecz próżno szukać tu pozamuzycznego programu. Swobodnie rozwijające się, melodyjne frazy mogą jednak przywodzić melomanom na myśl piękno zimowej aury.

Chociaż fortepian, jaki znamy współcześnie, daje ogrom możliwości, zarówno w kontekście artykulacyjnym, jak i w zakresie wydobycia pożądanej barwy dźwięku, to w fortepianach historycznych drzemie wyjątkowy potencjał brzmieniowy bliski dawnym epokom. Na takim właśnie instrumencie podczas koncertu zagra Aimi Kobayashi, niezwykle ceniona za interpretacje muzycznej spuścizny Fryderyka Chopina pianistka, która wykona II Koncert fortepianowy f-moll op. 21 jego autorstwa. Jeden z dwóch tego rodzaju koncertów w katalogu dzieł twórcy utrzymany jest w wirtuozowskim stylu brillant z pełnią romantycznej ekspresji i nawiązaniami do polskiego folkloru. Jego finał stanowi kunsztowną stylizację polskiego tańca ludowego – kujawiaka. W podobnym okresie powstała także IV Symfonia A-dur op. 90 „Włoska” Felixa Mendelssohna Bartholdy’ego, w której z kolei – jak wskazuje jej przydomek – usłyszymy echa muzycznej kultury Włoch. Zrodziła się ona bowiem z inspiracji wrażeniami, które twórca chłonął podczas podróży po Italii w 1830 i 1831 roku. Komponowany pod wpływem wyjątkowej atmosfery utwór jest więc swoistym muzycznym wspomnieniem i nietrudno usłyszeć w nim zachwyt artysty. Symfonię tę cechuje lekki, radosny charakter, co słychać już od pierwszych dźwięków, a w jej motorycznych przebiegach figurują umiejętnie wplecione elementy włoskich tańców – saltarella oraz tarantelli.